საქართველოში, პოლიტიკურ სპექტრზე იდეოლოგიების როლი მეტად მწირია და პოლიტიკური პარტიების აბსოლუტური უმრავლესობა, ფორმალური იდეოლოგიის ფაქტობრივი არარსებობისაგან გამოწვეული სიცარიელის შევსებას რელიგიური და ნაციონალისტური რიტორიკის გარკვეულ სოციალურ მესიჯებთან შერევით ცდილობს. ასეთ სიტუაციაში უკვე თითქმის ორი ათწლეულია, საზღვარგარეთ მცხოვრები და მომუშავე საქართველოს მოქალაქეების
უკრაინაში რუსეთის გაჩაღებულ ომს, მრავალ სხვა შედეგთან ერთად, მოჰყვა რუსეთის მოქალაქეების მრავალათასიანი ნაკადის შემოდინება საქართველოში. ამან ქვეყანაში დაპირისპირების კიდევ ერთი კერა გააჩინა, ოღონდ ამჯერად არა იმდენად საზოგადოების შიგნით, რამდენადაც მოქალაქეთა უმრავლესობას, რომელიც უკონტროლო იმიგრაციაში საფრთხეს ხედავს, და მთავრობას შორის, რომელიც
ტურინიდან თბილისში ვბრუნდებოდი, როცა შევიტყვე, რომ მსოფლიოს ანტისადოპინგო სააგენტოს აღმასრულებელმა კომიტეტმა რუსეთს 4 წლით აუკრძალა დიდ საერთაშორისო შეჯიბრებებში მონაწილეობის უფლება. არადა, ერთი კვირით ადრე, სანამ აქ ფიგურულ სრიალში გრან პრის ფინალური ტურნირი დაიწყებოდა, მოსკოველი ჩინოვნიკები რუსეთის მოსალოდნელ ტრიუმფზე საუბრობდნენ. საამაყო
ბოლო პერიოდის განმავლობაში მთელ მსოფლიოში საგრძნობლად გაიზარდა მიგრაცია. წლებთან ერთად საზღვრები ქვეყნებს შორის უფრო და უფრო უხილავი ხდება. ადამიანებს საშუალება ეძლევათ ისწავლონ და იმუშაონ მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნებში. დასაქმების ბაზარი, ისევე როგორც განათლების ბაზარი გლობალური გახდა და ადამიანებს აღარ უწევთ არჩევანის
